بسمه تعالی
زبان میمه ای را
پاس بداریم
توضیح: دو مقاله زیر که ابتدا در بهار ۱۳۸۶ در میمه اصفهان منتشر شده را از نظر اهمیت موضوع مجددا تقدیم خوانندگان عزیز می نماید.
انچه مدتها ست فکر مرا بخود
مشغول می دارد این است که چرا علی رغم تاریخ بس کهنی که شهر میمه و زبان و فرهنگ
میمه ای دارد کمتر با آثار مکتوب بویژه به زبان میمه ای برخورد می کنیم ؟ آیا چنین
آثاری اصلا وجود نداشته اند؟ آیا این آثار در اثر بی توجهی دستخوش فراموشی یا
نیستی شده اند؟ یا پراکنده در دست این و آن هستند و کوششی در جمع اوری و معرفی
آنها نشده است؟
البته همه می دانیم که ما به زبان میمه ای
تکلم می کنیم ولی خیلی کمتر به زبان میمه ای کتابت می کنیم. من شخصا علت این کار
را نمی دانم. شاید به این جهت است که نگاشتن به زبان میمه و همچنین خواندن ان آسان
نیست ولی بنظر می رسد این سختی نباید اینقدر حاد باشد که اصل موضوع را منتفی کرده
باشد. اطلاع ندارم آیا اثار مکتوبی به زبان میمه ای از دوره باستان تا کنون وجود
داشته است یا نه؟
ولی در هر صورت اصل مسئله
همچنان بلاجواب باقی مانده و پاسخی قانع کننده می طلبد. در شرایط موجود که ورود
سریع لغات بیگانه حتی زبان فارسی را نیز تهدید می کند به تبع زبان میمه ای نیز
آسیب جدی خواهد دیدو بسیاری از لغات مهم آن از بین خواهد رفت. کما اینکه طبق اعلام
یونسکو هر ساله تعدادی از زبانها و لهجه ها برای همیشه از میان می روند. زیرا اگر
زبانی خاصیت زایایی و تولید لغات جدید خود را از دست بدهد و چیزی بر گنجینه پیشینیان
خود نیفزاید, کم کم لغات موجود ان نیز با گذر زمان از یادها خواهند رفت و قهرا
مردم حسب نیاز لغاتی را زبانهای بیگانه وام گرفته, جانشین لغات و اصطلاحات زبان
اصلی خواهند کرد. و اندک اندک با حفظ ظاهر, محتوای زبان از دست خواهد رفت و به
اصطلاح زبان گرته برداری و تقلیب می شود و این برای بقای زبان تهدید کننده است.
و اما در شرایط موجود چه می
توان کرد و وظیفه علاقمندان به زبان اجدادی خود چیست؟
راه کارهایی به نظر اینجانب
می رسد که ذیلا بیان می گردد و امید است که مفید فایده افتد حتی اگر در حد به فکر
واداشتن علاقمندان دیگر باشد. تحصیلات دانشگاهی من در این زمینه ها نیست. دکترای
من در رشته میکروبشناسی پزشکی است ولیکن به شعر و ادبیات نیز علاقه ای خاص دارم
خصوصا به زادگاهم میمه و زبان و آداب و رسوم آن. مطمئنم دوستان ادیب و دانشمندی
حضور دارند که با همت و غیرت و علاقمندی به آب و خاک میمه و زبان و ادبیات آن, در
راه اعتلا و معرفی این سرزمین و فرهنگ کهن هر چه در توان داشته باشند به میدان
خواهند آورد و انشا ا. جبران مافات خواهد شد.
و اما انچه به عنوان راه حلی
بر مشکلات موجود بنظر بنده می رسد:
1- دانشجویان میمه که در رشته
های ادبیات فارسی, زبان شناسی, تاریخ, جغرافیا,باستانشناسی, جامعه شناسی و دیگر
رشته های مرتبط بخصوص در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری مشغول به تحصیل هستند و یا
خواهند شد, سعی فرمایند حتی الامکان موضوع پایان نامه خود را در زمینه تخصصی خود و
بر روی گذشته, حال و اینده میمه انتخاب نمایند تا مطالعات و بررسیهای علمی و
آکادمیک دقیق از وضع فرهنگ , زبان و ادبیات میمه بدست آمده و ان هنگام ما نقاط قوت
و ضعف خود را عالمانه بشناسیم و سپس برای ارتقائ ان چاره اندیشی کنیم. انجام این
کار همه اش خیر و فایده است برای میمه بدون اینکه مستلزم هزینه ای جداگانه باشد
مضاف بر اینکه به احتمال قریب به یقین دستاوردهایی حاصل می گردد که بسیار جالب و
راهگشا خواهند بود. قطعا پس از چند سال مجموعه ای گرانبها از داده ها و یافته های
دقیق علمی در زمینه های گوناگون فراهم می آید که ارزش آن غیر قابل تصور است و خود
راه را برای تحقیقات دیگر پژو هشگران هموار خواهد ساخت.
2- پیشنهاد می کنم صفحه ای
مجازی, به اصطلاح وبلاگی بنام "میمه" ایجاد و نام کاربری و رمز ورودی آن
برای همگان اعلام شود تا هر کس به هر اندازه می تواند به جمع آوری یافته ها و
اطلاعات جدید همت گماشته و نتیجه را در این صفحه مجازی بنگارد.منتها مدیریت آن
بعهده یکی از برادران علاقمند و محقق در این زمینه گذارده شود.
- زبان نگارش در وبلاگ فوق
میمه ای باشد تا خود بنوعی تبلیغ و معرفی زبان میمه ای باشد.
- از بعض تعصبات خانوادگی,
ابا اجدادی و غیر آن پرهیز شود و در این صفحه منظور از میمه, جلگه میمه باشد و
اهالی هر یک از شهرها و روستاهای اطراف را نیز شامل گردد و بطور قطع بر نقاط مشترک
و وحدت بخش تاکید گردد.
- مسئولیت مطالب نوشته شده
بعهده نگارنده آن مطلب خواهد بود که در صورت لزوم از طریق مدیریت اعمال گردد.
مدیریت در ویرایش و تعدیل
مطالب ارسالی با حفظ امانتداری ازاد باشد.
- مطالب ارسالی می تواند بصورت شعر, مقاله, خاطره,عکس, صوت و تصویر ارسال گردد.
3- دانشگاه های موجود در
منطقه, همایشهایی را هر ساله در جنبه های مختلف فرهنگ, هنر, و زبان و ادب میمه بر
گزار نمایند.
4- اساتید, محققین,سالخوردگان
و هر کس که در مورد میمه اطلاعاتی دارد شناسایی و از او فیلم و مصاحبه تهیه و ضبط
گردد.
5- شبهای شعر و نشستهای ادبی
در موضوع میمه به همت اداره آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار گردد.
6- کتاب های شعر یا داستان یا
مقالاتی به زبان میمه ای چاپ و منتشر گردد.
7- به همت بخشداری, شهرداری,
اداره ارشاد اسلامی و دیگر ادارات و ارگانهای ذیربط "بنیاد میمه شناسی و زبان
و ادب میمه " تاسیس و فعال گردد.
8- کتابچه راهنمای مختصر و
مفیدی از میمه و اماکن سیاحتی, زیارتی آن بطور جذاب با معرفی زبان و هنر میمه همراه
با عکس های رنگی و جالب تهیه و منتشر گردد.
9- ترانه ها, موسیقی و اشعار
شعرای میمه و توابع جمع آوری و در وبلاگ منتشر گردد بخصوص اشعار به زبان میمه ای.
10- مراسم مختلف مردم مثل
مراسم عید دیدنی, خواستگاری, عروسی و... برشته تحریر درآمده, منتشر گردد.
انشاا. مطالب این مقاله و
بخصوص پیشنهادهای ارائه شده بتواند کمکی در جهت معرفی و احیائ زبان , ادب و هنر
شهر دیر پای میمه این وطن عزیز ما گردد. انشائ ا.
همه بزرگواران منت بگذارند و
پیشنهادات تکمیلی نظرات یا انتقادات خود را در راستای پر بار و عملی شدن اهداف این
مقاله مرقوم فرمایند. با تشکر
بتاریخ پنجشنبه 27 اردیبهشت
ماه 1386 شمسی دکتر عباسعلی اسکندریان
+ نوشته شده توسط دکتر
عباسعلی اسکندریان در پنجشنبه بیست و هفتم اردیبهشت 1386 و ساعت 20:25 |
GetBC(5);
آرشیو نظرات
بسمه تعالی
سلام
میمه ای شهر قشنگ ارزو ای که داری از جوونی
رنگ و بو
وقتی به گذشته میمه-شهر آبا و اجدادی خود- بر می
گردم و آن را مرور می کنم. آه سرد همراه با تحسر بر می آورم که چرا امروز ما به
بسیاری از مدارک و متون تاریخی در خصوص جنبه های گوناکون فرهنگی اجتماعی سیاسی
اقتصادی و فناوری گذشته میمه دسترسی نداریم.
آنچه مسلم است میمه با آن قدمت دیرینه و شرایط
کم نظیر جغرافیایی- سیاسی و امنیتی آن قطعا دارای فرهنگ بسیار غنی و عقبه علمی و
فناوری پیشرفته در نوع خود بوده است. ولی اکنون از آن گذشته پر افتخار سهم و میراث
نسل کنونی چیست؟ چرا نه تنها چیزی از آن گذشته اقتدارآمیز برای ما مهیا نیست که
اگر کسی بخواهد به ان دسترسی ولو مختصر نیز داشته باشد امری بسیار مشکل و نزدیک به
محال است. چون در تذکره ها و سفرنامه ها به ذکر کوتاهی بسنده شده و مطلب اختصاصی عمیقی
در موضوعات خاص بدست نمی اید. بنظر شما علت یا علل عمده این امر چیست؟
به نظر نگارنده اقلا یکی از علل عمده اگر نگوییم
تنها علت این امر نبودن تاریخ نگار در میمه بوده نه اینکه بگوییم کسی که استعداد
چنین کاری را داشته باشد یافت نشده بلکه شاید در هر دوره به این امر اهمییت کافی
داده نشده چون اکثرا از وقایع و حوادث مطلع شده ولذا اعتباری در حد نگاشته شدن به مسائل
موجود هر دوره داده نشده است. برای همین ارتباط ما با گذشتگان خود قطع شده است و
نتایج بسیار ارزشمند تجارب قبل به نسل حاضر نرسیده است.
در نتیجه اگر واقعا میمه را دوست داریم باید
تاریخ نگاری میمه را در تمام موارد وزمینه های تخصصی مانند واجب کفایی دانسته و
بخصوص صاحبان مشاغل و حرف گوناگون قلم بدست گیرند ودر زمینه تخصص و حرفه خود گذشته
وضع موجود و اینده میمه را بنگارند تا حداقل ا ز یک یا دو نسل اینده به بعد دچار
این سردرگمی هویتی و تاریخی نباشند. حال اگر - چنانچه در مقاله قبلی خود تحت
عنوان" فرهنگ و زبان میمه ای را پاس بداریم" نیز بتفصیل متذکر شده و
پیشنهاد داده ام - به زبان میمه ای نوشته شود
که نور علی نور خواهد بود که هم دست مایه های
غنی خود را شناخته و انها را برای نسلهای بعد تبیین می کنیم و هم خود از این تحارب
استفاده می کنیم و هم سوابق بسیاری از زمینه های تخصصی و حرفه ای از خطر نابودی و
انقراض رهایی می یابد و هم ارتباط نسلها برقرار خواهد ماند.
لذا اینجانب مجددا پیشنهاد خود را مبنی بر ضرورت
تاریخ نگاری حرفه ای و آماتوری میمه تکرار و از همه میمه ایهای دانشمند فرهنگی و
زحمتکش انتظار دارد این امر مهم را جدی بگیرند.
خواهشمند است نظرات کارگشای خود را در این خصوص
حتما مر قوم بفرمایید تا از انهااستفاده گردد.
و من ا. التوفیق دکتر عباسعلی اسکندریان
+ نوشته شده توسط دکتر
عباسعلی اسکندریان در جمعه چهارم خرداد 1386 و ساعت 2:20 |
GetBC(6);
آرشیو نظرات
