بسمه تعالی

 از آنچه متعاقب درج مطلبی در صبح میمه در خصوص قطع درختان حاشیه خیابان های دشت انقلاب توسط هئیت مدیره جدید پیش آمد متاسف شدم. البته من در مقام قضاوت راجع به حق یا ناحق بودن این اقدام نیستم. بالاخره در نزد عقلا اصولی برای هر کار وجود دارد و این مورد نیز از این اصول مستثنی نیست. امید که اگر اشتباهی اتفاق افتاده با کاشت نهال در زمان مقتضی جبران شود.

        آنچه بیش از اصل مسئله باعث تاسف شد شکنندگی بیش از حد دوستی ها و رفاقت ها، کم صبری ها، انتقاد ناپذیری ها تعجیل در هر چه بدتر از میدان بدر کردن دیگران، دست یازیدن به بهانه ای برای به اصطلاح افشاگری در مورد افراد، عدم مطالعه و مشورت در امور و خیلی موارد دیگر بود که بار دیگر مشاهده شد. البته عرض من ناظر به شخص یا گروه خاصی نیست و بیشتر یک بلیه عمومی است که همه کم و بیش به آن مبتلا هستیم و در موارد عدیده دیگر هم مشاهده می شود. ما غافلیم از اینکه شرعا و اخلاقا حق نداریم به دیگران توهین کنیم و یا سری از اسرار دیگران را اگر می دانیم فاش کنیم. آنهم در میمه که افراد هر چند اسمشان را ننویسند یا به نام های دیگر بنویسند خیلی زود شناخته می شوند چنانکه این حقیقت را می توان در نظرات افراد به همدیگر متوجه شد. خلاصه اجازه بدهید صریح تر عرض کنم  امروزه دیگر نباید طوری بگوییم یا بنویسیم که در قضاوت و ذهن مخاطب بی طرف تصویر ما با عرض معذرت، تصویر" شعبان بی مخ  رسانه ای" حک شود که اگر چنین شد دیگر حرف های بعدی ما بدون شنیده یا خوانده شدن محکوم به لغو و واهی بودن خواهد شد حتی اگر حق هم واقعا با ما باشد. باید بپذیریم که افراد نظرات متنوع دارند که اغلب ممکن است با نظر ما همخوانی نداشته باشد ولی نظر دیگران را نیز محترم بدانیم و اگر لازم دیدیم آن را نقد کنیم و قضاوت را به عهده خواننده یا شنونده بگذاریم. هر کس مصدر امری می شود به همان نسبت باید سعه صدر داشته باشد چون مسئول اصولا مورد سوال خواهد بود. انصاف بدهید اگر در شهری افراد مورد رجوع مردم در آن بی تحمل و انتقاد ناذیر باشند و خطاب و عتاب ها در مورد یکدیگر به این صورت خشن و غیر مودبانه باشد چه پیش بینی و پیش آگهی برای آن می توان داشت؟

   با کمال احترام و خضوع در آستانه معرفی نامزد های شورا و شروع فعالیت های انتخاباتی به این بهانه خواستم موارد فوق را به خودم و سایر عزیزان تذکرا عرض کرده باشم. خداوند همه ما را مشمول عفو و رحمت خود قرار دهد. دکتر اسکندریان ۲۹/۲/۹۲