خاطره یی شیرین از دو بابا گرده مرحوم
چون زونن که ویشتر رفیقا با مرحوم آمیرزا حسن شهیدی (صدرالاسلام) که حق زیادی گردن همه هاما داره - که خدا رحمتش کره - با خوندن وبلاگ "نتیجه صدرالاسلام" که پیوندش همینده د جی هه و شاید بعضی ها با مرحوم بابا گرده من -مرحوم میرزا عبدا. اسکندریان (میرزا حیدر اسکندر) که -خدا رحمتش کره- آشنایی دارنده و چون ارادت خاصی به دوست ندیه خوم جناب علی اقا وطنخواه دارن این خاطریه به زبون اصلی( میمه ای) انویسن تا همه بخونمه و ایشا ا. خوشحال وابیمه.
بله. مرحوم با با گردم مرا نقلش اکه که در زمون جوونیاش مورد غضب بعضی مردا ی حکومت میمه قرار بگته بو که دنبال یه بهونه اگردانده که دق دلیشون سرش برترنده (چون در حد خوش هم حسبی زرنگ بو و هم با سیاست).
یه رو غروب که بشبو کیه یه پیر جنی که اوو بخره مامورا که دنبالششون دا بریجینده و بر کیشون دووم اوناده در بست و قلفشون که و کلششون ببه در حالی که خوشحال بونده و اشونوا" صباح صاحبه وقتی به حکومتمون بووا و فلکش بستی اون وقت افمی که سزای نافرمونی هاما چیچییه".
اینشون بووا و بشونده تا صباح بینده و به جرم اینکه سر خو و بزور وارد کیه ناموس مردم (پیر جنه)گردیه بشبرنده حکومتی و بعد که محکوم ببه حسبی کتکش بیخوسنده وبقول خومون حالش یا ترنده
بابا گردم اشوا "من زونایم که اینبار ابی خیلی کار سخته و شاید جونم بینده بشه" خلاصه حسبی فکر اکره که چه کار بکره که بجوری جونش نجات بده چون زونایش که میمه ده فرار نبوکه چون یایی نبو که بشه پس چکارش بشوکه؟
بالاخره خدا یه رایی جلو پاشننه:
بابا گردم اشوا خوشحال وابویون و پابویون بر کییم سفت آرگه و شویی بشویون کیه آمیرزا حسن( مرحوم صدرالاسلام) خلاصه وضع و اوضام آمیرزا حسن را تعریف بکه (ایشون اون وقت روحانی و عاقد میمه بو و همه قواله ها و عقدنومه هاش انوشت) آمیرزا حسن اشوا "خب من چکار بشیکردون بیدرا؟"
میرزا عبداله اووجه که:"شما زحمت بکش یه عقدنومه بنویس به تاریخ ۱۰ رو پیشتر یعنی الان ۱۰ رو که اوون پیر جنه- جن رسمی و شرعی منه و همه چی درسته و شک وشبهه ای ندره (البته پیر جنم با پول راضی بکرده بو و آمیرزا حسن به من اعتمادش دا).
خلاصه بابا گردم عقدنومه قانونی همون شوی هاگیره و ایه همون کیه ده امونه تا صباح صاحبه که مامورا اینده و میرزا عبداله با خوشون ابرنده حکومتی و پیشتر ذهن حکومتشون پر بکرده که یه یاغیمون که به زور واردمیزل ناموس مردم گردیه دستگیر بکرده.
بابا گردم اشوا: حکومتی اول با تندی و ناسزا اسم منش واپرسا و بعد اشوا "خب حالا دیگه یاغی شدی و به زور تو خونه ناموس مردم میری؟ بلایی به سرت بیارم که ارزوی مرگ کنی".
میرزا عبداله در جواب حکومت اوجه که " من اول سوالی از شما دارم اجازه بدید سوالم بپرسم"
حاکم اوجه" سوال؟ چه سوالی؟
میرزا عبداله اووجه" می خوام بپرسم مگه زن شما به شما حرامه؟" حاکم جوواب هاده که:
" خب معلومه که نه مگه زن آدم به ادم حرام میشه؟"
بابا گردم همون وقت بلافاصله عقد نومش بغلشده بر اتره و اووجه "پس شما از مامورانتون بپرسید چرا شبانه اومدند و در را روی من و زنم بستند و ما را تهدید کردند؟"
حاکم با ناباوری عقد نومیه اخونه و شروع کره دشمونده مامورا ده و دستور هاده مامورا ابی به هچ وجه حق ندرنده اذیتی به بابا گرده بکرنده و به این ترتیب هم خوش نجات اده و هم از دست ماموراده راحت وا کره . خب این یه خاطره بو که ویش از ۸۰ سال پیش تفاق ها کته بو. منظورم ایندده مردونگی و مظلوم نوازی مرحوم صدرالاسلام بو.
خدا انشا ا. این دو مرحوم و سایر رفتگون همه رحمت کره.
مخصوصا این خاطرییم به زبون میمه ای بنوشت تا کم کم دوستان ادامه بدنده این راه را.
با تشکر دکتر اسکندریان ۶/۳/۱۳۸۶
